Iskani niz je bil najden v DRUGI VSEBINI:
detoksikácija
1. poseg, s katerim se zmanjša absorpcija ali inaktivira in odstrani toksični dejavnik iz organizma
2. proces, ki vključuje številne encimske reakcije in privede do pretvorbe endogenih in eksogenih snovi v manj škodljive ali manj učinkovite in bolj vodotopne snovi, v nekaterih primerih pa lahko, kot npr. pri benzpirenu, nastanejo še bolj toksični produkti
dialíza
1. ločevanje raztopljenih delcev po velikosti z difuzijo skozi polprepustno membrano
2. postopek zunajtelesne cirkulacije heparinizirane krvi, pri katerem se v dializnem aparatu skozi polprepustno membrano izločajo raztopljene snovi in del tekočine z difuzijo, ultrafiltracijo in osmozo v dializno raztopino, ki poteka v nasprotni smeri
díhanje
1. značilna funkcija živali in rastlin, da jemljejo iz okolja kisik in oddajajo vanj oksidacijske produkte iz celic, v glavnem vodo in ogljikov dioksid
2. vdihavanje in izdihavanje zraka
3. zvok zraka, ki teče skozi dihalne poti in je slišen pri avskultaciji nad prsno steno
4. dihalni zvoki, slišni pri ustih (pri zdravi osebi je dihanje komaj slišno, pri kronični obstruktivni pljučni bolezni ali pri astmi pa je že na razdalji dveh do treh metrov slišati glasno dihanje s podaljšanim izdihom)
diktiotén
podaljšani diploten pri zorenju oocitov, ki se začne pri ženskem plodu prenatalno in traja do ovulacije
dilatácija
1. normalno širjenje ali raztezanje prej skrčenega dela telesa ali organa (npr. zenice, sečnega mehurja)
2. bolezensko večanje razsežnosti organa po bolezni, poškodbi
3. širjenje oziroma raztezanje zoženega votlega ali cevastega organa (npr. z bužijem ali balonom)
Dioskurid, Pedanij
starorimski vojaški zdravnik, po rodu Grk, ki se je ukvarjal z botaniko in farmakognozijo, napisal je obsežno delo v šestih zvezkih, ki se je ohranilo v grščini, arabščini in latinščini, znano pod latinskim naslovom »De Materia Medica«, gre za nekakšno grško-rimsko farmakopejo, ki je bila v uporabi do 17. stoletja
dísfibrinogenemíja
skupina avtosomsko dominantno dednih motenj z napako v zgradbi molekule fibrinogena, ki je lahko brez posledic ali pa se kaže z motnjami v strjevanju krvi, od nagnjenosti h krvavitvam do tromboze (pridobljena oblika bolezni je najbolj pogosta v sklopu jetrne ciroze)