Iskani niz je bil najden v DRUGI VSEBINI:
muskarín
toksični alkaloid, ki je v gobah razcepljenkah (Inocybe spp.) in livkah (Clitocybe spp.), v rdeči mušnici (Amanita muscaria) pa ga praktično ni (učinkuje kot agonist na muskarinskih receptorjih v vegetativnem in osrednjem živčevju)
patulín
mikotoksin iz plesni na sadju (Aspergillus spp., Penicillium spp. in druge)
polimiksín
skupina baktericidnih polipeptidnih antibiotikov, ki jih izdeluje Bacíllus polymíxa. Razločujemo polimiksne A1, B1, B2, D1, D2, E1, E2. Polimiksini delujejo na večino po Gramu negativnih bakterij, vključno Pseudómonas spp. Po Gramu pozitivne bakterije in glive pa so po večini odporne proti polimiksinom.
Pseudómonas
psevdomonas; rod aerobnih, nesporogenih, ravnih ali lahno ukrivljenih, po Gramu negativnih paličastih bakterij, ki se gibljejo z 1 ali več polarnimi bički. Psevdomonasi imajo respiracijski tip metabolizma s kisikom kot končnim akceptorjem elektronov. So kemoorganotrofni. Nekatere vrste so fakultativno kemolitotrofne, sposobne izkoriščati H2 ali CO kot edini vir energije. Zelo so razširjeni v naravi. Nekatere vrste so patogene za človeka, živali ali rastline. Tipska vrsta je P. aeruginósa, ki lahko izdeluje tri pigmente: piocianin, fluorescein in piorubin. Razširjena je v naravi, zlasti v zemlji in vodi. Patogena je za človeka in živali. Povzroča zlasti gnojne procese in obarva gnoj modrozeleno. Zato jo imenujemo tudi P. pyocyánea. Razločujemo več fagovarov. Redko izoliramo pri človeku nepatogeno vrsto P. fluoréscens, ki je podobna, vendar ne izdeluje piocianina. Za človeka so patogene tudi vrste: P. cepácia, P. diminúta, P. maltophília in P. stútzeri. P. mállei povzroča maleus (smrkav...
pululanáza
endo - alfa - 1,6 - glukanaza ali amilopektin 6 - glukanohidrolaza; bakterijski encim, ki ga izdelujejo Klebsiélla aerógenes, Enterobácter aerógenes, Escheríchia intermédia, Streptomyces spp. itd. Hidrolizira alfa - 1,6 glikozidne vezi razvejenih polisaharidov, pri čemer nastanejo maltoza, meltotrioza in oligosaharidi.