Iskani niz je bil najden v DRUGI VSEBINI:
Antizatiralno socialno delo
Širok pojem, ki zajema več praktičnih pristopov v socialnem delu, kot npr. radikalno, struktu-ralno, feministično, antirasistično, kritično socialno delo itd. Ne gre zgolj za en praktičen pri-stop, temveč ga lahko razumemo kot perspektivo v mnogih praktični strokovnih pristopih, vsem pa je skupno načelno izhodišče – socialna pravičnost. Gre za perspektivo oz. pristope, ki se soočajo z družbenimi razlikovanjem, strukturnimi neenakostmi in temelji na bolj občutljivih pristopih. Mnogi avtorji prepoznavajo dva ključna pristopa antizatiralnega socialnega dela: delo na mikro ravni (delovni projekti pomoči s posameznikom, skupinami, skupnostmi) in delo na makro ravni (soočanje, preseganje družbene izključenosti). V obeh primerih lahko govorimo o konceptu krepitve moči, in sicer na individualni in kolektivni ravni. (Glej tudi pojem Antidiskriminacija).
Detoksikacija
Proces odstranitve določene psihoaktivne snovi iz organizma na varen in učinkovit način, lahko s pomočjo zdravil. (Glej tudi pojem Odtegnitev drog).
Droga
Kemična snov naravnega ali sintetičnega izvora, ki se uporablja za spreminjanje zaznavanja, razpoloženja ali drugega psihološkega stanja. Pravno formalno se delijo na dovoljene in prepovedane droge, medicina jih razvršča v kategorije glede na psihofizične učinke, v socialnem delu pa pojem obravnavamo kot kroven za substance, ki jih ljudje uporabljajo v vsakdanjem življenju na različne načine in z različnimi cilji. Socialno delo uživanje drog obravnava kot pravico posameznika, da se sam odloča o lastnem življenju.
Družinsko nasilje
Nanaša se na nasilje, ki ga en ali več članov družine izvaja nad drugim članom ali članico in vključuje nasilje nad otroki in starejšimi. Žrtev družinskega nasilja je lahko tudi več in so lahko neposredne ali posredne žrtve (priče nasilju). Nasilje lahko izvaja tudi član družine, ki z njo ne živi več. Družinsko nasilje je najstarejši pojem za označevanje nasilja, očitajo pa mu zabrisovanje dejstva, da so ženske najpogostejše žrtve družinskega nasilja in ustvarjanje vtisa, da je nasilje spolno nevtralen pojav. Pojem lahko vzbuja vtis, da imajo vse članice in člani družine enako mero moči in so povsem enakovredni, zato je odgovornost za nasilje enakomerno porazdeljena med moške in ženske, starejše in otroke, kar pa je zavajajoče in nevarno. Posledice takega prepričanja namreč povzročajo, da službe, ki bi morale zaščititi žrtev nasilja, tega ne storijo, ker so prepričane o njeni soudeležbi in nasilje obravnavajo kot družinski konflikt, kjer vsak nosi svojo mero odgovornosti. Prednost tega...
Dvojne diagnoze
Izraz s področja psihiatrije, s katerim označujejo sopojavnost duševne motnje ali bolezni in zasvojenosti. Problem dvojnih diagnoz je nastal v zadnjih desetletjih, ko se je zaradi epidemije drog, pa tudi amebičnega širjenja pojma zasvojenosti, razvil nov sektor, namenjen prav težavam, ki jih imajo ljudje z zasvojenostjo. Prej, ko so bili in eni in drugi zaprti v psihiatričnih bolnišnicah, je bilo to, ali ima nekdo eno ali drugo ali pa obe diagnozi, zanemarljivo dejstvo – v vsakem primeru je bil zaprt, če ne v bolnišnici, pa v zaporu. Z razvojem novih služb za zasvojene na eni strani, na drugi pa skupnostnih služb za tiste z nalepkami duševnih stisk, pa dvojna diagnoza pomeni diskvalifikacijo za sodelovanje v enem ali drugem sistemu provizoričnih identitet. V socialnem delu se je uveljavil kot žargonski izraz na področju duševnega zdravja in zasvojenosti, ki ga strokovni delavci uporabljajo v primeru, ko uporabnik v procesu obravnave pridobi diagnozo duševnega bolnika in je hkrati zasvo...
Dvojne nalepke
Pojem, s katerim v socialnem delu opozorimo na bistveno značilnost negativnega označevanja ljudi, ki trpijo zaradi težav v duševnem zdravju in so hkrati zasvojeni in so v sistemih pomoči pridobili dve diagnozi. S pojmom opozorimo na diskvalifikacijo uporabnika, ki ne more izbirati med nalepkama. Protistrup nalepkam ni zdravljenje, nalepke vztrajajo tudi potem, ko človek neha uživati drogo, ali se znebi duševne stiske. Edini način zoperstavljanja škodljivim posledicam diskvalificiranja ljudi z nalepkami je krepitev moči. Pri tem je bistvena tista moč, ki izhaja iz povezovanja z drugimi, iz tega, kako znamo eni in drugi živeti skupaj, iz tega, kaj nam je skupno, ne pa iz tega, kar nas ločuje. (Glej tudi pojem Dvojne diagnoze).
Epistemologija socialnega dela
Pojem se nanaša na proučevanje temeljnih predpostavk, na katerih temeljijo socialnodelovna (spo)znanja oziroma je zgrajena znanstvena vednost (teorije, koncepti, modeli, metode raziskovanja in strokovnega znanja), gre torej za teorijo znanosti socialnega dela. Obenem lahko pomeni te iste temeljne predpostavke oziroma vzorce, navade razumevanja (interpretiranja), raziskovanja in strokovnega delovanja v socialnem delu. Od epistemologije socialne delavke oziroma socialnega delavca je odvisno, kako bosta razumela svojo vlogo, vlogo uporabniškega sistema, zgodbo sogovornikov, socialno problematiko, svoja zakonska pooblastila, kontekst in proces sodelovanja itn. in kako bosta v skladu s tem ravnala.
Etničnost
Koncept, ki je, za razliko od koncepta »rase«, v svojem prvotnem pomenu popol-noma družbeni. V obeh primerih gre sicer za družbeni konstrukt, a s to razliko, da se etničnost navezuje na kulturne značilnosti, medtem ko »rasa« opredeljuje fizične razlike med skupinami ljudi. Javni diskurzi, še posebej tisti, ki želijo pokazati na svojo večkulturno naravnanost, se pogosto izogibajo uporabi pojma »rasa« in ga nadomestijo s pojmom etničnost. Etničnost velja za bolj vključujoč, pozitiven pojem.
Institucionalno nasilje
Odvija se v ustanovah, kjer ljudje bivajo ves čas (domovi za stare, vzgojni in drugi zavodi, zapori, bolnišnice) ali delno (dnevno varstvo, dnevni centri) in imajo neposreden stik s strokovnim osebjem, od katerega so odvisni. Ni istoveten pojem strukturnemu nasilju, čeprav ga vključuje oz. odraža. Oblike tega nasilja vključujejo fizično, psihično in spolno nasilje, omejevanje svobode, poniževanje, zasmehovanje, trpinčenje, tiraniziranje in podobna dejanja. Žrtev je lahko vsakdo, ki živi v instituciji in je odvisen od osebja. Nasilje je lahko tudi medvrstniško, ne le s strani osebja. Institucionalno obliko nasilja, ki jo izvaja osebje, je izjemno težko prepoznati in preganjati, ker žrtve o tem ne poročajo zaradi odvisnosti od osebja. Osebje pa je tiho zaradi medsebojnih podpor takemu ravnanju in institucionalne klime glede tem, o katerih se ne govori. Znani so eksperimenti o tem, kako hitro se pri osebju razvije nasilno ravnanje, če kontekst institucije to podpira.