Iskani niz je bil najden v DRUGI VSEBINI:
Antizatiralno socialno delo
Širok pojem, ki zajema več praktičnih pristopov v socialnem delu, kot npr. radikalno, struktu-ralno, feministično, antirasistično, kritično socialno delo itd. Ne gre zgolj za en praktičen pri-stop, temveč ga lahko razumemo kot perspektivo v mnogih praktični strokovnih pristopih, vsem pa je skupno načelno izhodišče – socialna pravičnost. Gre za perspektivo oz. pristope, ki se soočajo z družbenimi razlikovanjem, strukturnimi neenakostmi in temelji na bolj občutljivih pristopih. Mnogi avtorji prepoznavajo dva ključna pristopa antizatiralnega socialnega dela: delo na mikro ravni (delovni projekti pomoči s posameznikom, skupinami, skupnostmi) in delo na makro ravni (soočanje, preseganje družbene izključenosti). V obeh primerih lahko govorimo o konceptu krepitve moči, in sicer na individualni in kolektivni ravni. (Glej tudi pojem Antidiskriminacija).
Etnična občutljivost
Zavest o različnih kulturnih vrednotah, prepričanjih, šegah in navadah med posamezniki v dru-žbi in razumevanje, da te vrednote, prepričanja in šege pomembno zaznamujejo interakcije med ljudmi. Socialni delavci potrebujejo znanje o kulturi, tako o lastni, kot tudi o kulturi dru-gih, prav tako pa morajo razumeti, kako njihova prepričanja vplivajo na delovne odnose. Ven-dar je premalo, da so socialni delavci zgolj občutljivi na kulturne razlike, saj to še ne zagotavlja ustreznih storitev za pripadnike etničnih/kulturnih manjšin. Etnična občutljivost je zgolj pogoj za kulturno kompetentnost služb.
Etnizacija
Proces, ko se dejanja in značilnosti pripadnikov etnične skupine presoja zgolj v luči etnične pripadnosti. Etničnost prikrije vse druge značilnosti posameznika, kot so znanje, spretnosti, življenjske izkušnje. Etničnost torej postane razlagalni temelj za vse človekove zna-čilnosti, ki pri tem postanejo nepomembne.
Etnocentirizem
Stereotipno ocenjevanje drugih kultur, njihovih šeg in navad iz perspektive večinske (lastne) kulture. Gre za težnjo k poveličevanju lastne kulture. Etnocentrizem temelji na prepričnju, da so pripadniki lastne skupine večvredni, boljši, v nasprotju s pripadniki drugih etničnih /nacionalnih skupin. Poznamo različne pojavnosti etnicentrizmov, kot so: asimilacija, genocid, diskriminacije do etničnih skupin, negativne oblike nacionalizmov ipd. Pogosto rečemo, da je slovenski šolski sistem v odnosu do etničnih/kulturnih manjšin etnocentričen, saj učence uči zgolj o slovenski zgodovini, slovenski prevladujoči religiji.
Manjšina
Pojem, ki ne opredeljuje skupin zgolj po njihovi številčnosti oz. v statističnem smi-slu, temveč označuje družbene skupine z manj družbene moči. Manjšina je družbena skupina, ki je v neenakem izhodiščnem položaju v primerjavi z večino, njene člane pa povezuje skupin-ska solidarnost oz. občutek pripadnosti. Pogosto se njeni pripadniki dojemajo ločeno od veči-ne. Značilna je poseljenost na obrobju, v izoliranih, oddaljenih predelih mest ali naselij – zato govorimo o socialni in fizični marginalizaciji manjšin. Medtem ko se pojem »stare manjšine« nanaša predvsem na pripadnike različnih kultur ali etničnosti znotraj večine, pa pojem »nove manjšine« opredeljuje družbene skupine, ki se bolj kot po kulturi ali etničnosti razlikujejo od večine po drugih družbenih značilnostih (spol, starost, spolna usmerjenost, izkušnja sodobnega migriranja iz tretjih držav sveta itd.).
Narativni pristopi v socialnem delu
Družbene vede so v devetdesetih letih prejšnjega stoletja doživele narativni (biografski, subjektivni, kulturni) preobrat, s katerim so osebni in socialni pomeni dobili vidnejše mesto. Zanimanje za pripovedi se je iz polja književnosti in literarne teorije najprej preselilo na področja psihologije, sociologije, zgodovine, antropologije, etnologije, in od tam na področja nekaterih strok. Vsaka izmed znanstvenih vej in poklicev se po svoje loteva pripovednosti in razvija svoje predstave o tem, kaj je zgodba in kako naj bi jo proučevali. V zadnjem desetletju so vse bolj pogosta tudi raziskovanja in tematiziranja pripovedi (jezika, komunikacije) v socialnem delu. Pripoved v socialnem delu je dostopna v vseh pojavnih oblikah komunikacije v socialnem delu: pri neposrednem delu z ljudmi, zapisovanju in poročanju ter v raziskovanju. Narativni pristopi v socialnem delu z uporabo narativnih konceptov, teorij in metod, ustne in pisne prakse v socialnem delu preučujejo kot dejanja pripovedovanja ...
Skupnostno socialno delo
Vsaka socialna dejavnost, ki pri reševanju težave posameznika, skupine ali večje kategorije prebivalstva sproži tudi izboljšave v kakovosti življenja celotne skupnosti, torej okrepi njihov socialni kapital. Pri tem izraza »skupnost« ne gre razumeti nujno zgolj v geografskem smislu (sosedstvo, vas, soseska, kraj, regija), pač pa tudi v interesnem (npr. skupnost staršev otrok s posebnimi potrebami, skupnost študentov) kot tudi v smislu socialnih omrežij (skupnost tesno povezanih oseb). Skupnostno socialno delo nikakor ni monopol profesionalk in profesionalcev socialnega dela; veliko skupnostnega socialnega dela se dogaja tudi izven omenjene profesije, včasih tudi proti njej (npr. »izbrisani«).
Socialna mreža
Interakcijska »veriga« oseb, s katerimi posameznik vzdržuje stike, ter njihova medsebojna povezanost. Redukcija zgolj na prvi del definicije (v prejšnjem stavku) vodi v enostransko razumevanje soc. mrež, ker se zanemarja njihovo strukturo. Primer pravilnega razumevanja zgornje definicije: socialne mreže osebe A ne sestavljajo samo njene interakcije z osebo B, C in D, pač pa tudi interakcije med osebami B in C, C in D ter B in D. Okolje socialne mreže (posameznika, skupine ali organizacije) predstavljajo socialne mreže drugih in povezave med njimi, kar označujemo s terminom socialno omrežje.
Solidarnost
Prosocialna lastnost prostovoljnih (ne pa zakonsko predpisanih) interakcij, v katerih se izvaja oz. prejema pomoč v materialni ali nematerialni obliki. Kljub temu, da gre za netržne odnose, solidarnost ni omejena zgolj na nadrecipročne interakcije (brez vračila), pač pa vključuje tudi dva tipa recipročnih odnosov, posplošenega in uravnoteženega. Pri posplošeni recipročnosti je vračilo pomoči možno, lahko tudi želeno, a ni nujno niti ekvivalentno; pri uravnoteženi recipročnosti pa je izrazitejša logika »ti meni, jaz tebi«. Pri vseh treh tipih solidarnostnih interakcij gre za societalni presežek, ki krepi skupnostne vezi (socialni kapital) na način, kjer ni zmagovalcev niti poražencev.
Uporabniška perspektiva
Načelo in vrednota strokovnega dela, ki sledi konceptu soustvarjanja z namenom, da se sliši glas ekspertov z osebno izkušnjo in se posameznika tudi podpre pri doseganju njegovih želenih izidov. Uporabniška perspektiva je drža strokovne delavke, ki slediti načelu zagotavljanja vpliva ljudi z osebnimi izkušnjami nad celotnim procesom. Je filozofija, ki temelji na ideji človekovih pravic ter na zavedanju, da ne obstaja zgolj ena vrsta znanja, temveč obstaja več osebnih resnic. Je usmerjenost, ki vodi strokovne delavce in delavke k radikalnemu socialnemu delu, ki nikoli ne dovoli reševanja težav po enem modelu in poskuša vedno znova spreminjati obstoječi sistem. Je zavezanost, da kot strokovne delavke presegamo obstoječe in utečene prakse. Je moralni pogum, da udejanjimo slišano in videno na terenu. S tem omogočamo, da teorije ne izhajajo samo iz strokovno zasnovanih dedukcij, temveč izhajajo iz izkušenj ekspertov iz izkušenj. To je proces zagotavljanja storitev po meri posameznika.