Iskani niz je bil najden v DRUGI VSEBINI:
δί-δραχμος
2 (δραχμή) dveh drahem, dve drahmi vreden; ὁπλῖται hopliti, ki so dobivali po 2 drahmi na dan; τὸ δίδραχμον dvojna drahma (= 2 drahmi).
δι-ηνεκής
2 [Et. διὰ ἐνεγκεῖν] 1. a) zaporeden, nepretrgan, γέφυρα ki drži od enega brega do drugega; b) ki daleč sega, dolg, širok, globok, prostoren. 2. časovno neprestan, veden; εἰς τὸ διηνεκές za vedno NT – adv. διηνεκέως, -ῶς neprenehoma, vekomaj; obširno, jasno, natanko.
δικᾱνικός
3 1. ki pozna pravo, izveden v postavah (pravu); subst. ὁ odvetnik, pravoslovec, zagovornik, ἡ δικανική(sc. τέχνη) zagovorniška umetnost. 2. prevzeten, obširen, dolgočasen.
δι-κρατής
2 (κρατέω) poet. ki imata dvojno oblast ali moč, Ἀτρεῖδαι oba Atrida, ki vladata, oba vladarja, oba mogočna Atrejeva sinova, λόγχαι obe (na obeh straneh) zmagovalni kopji.
διμοιρῑ́της
, ου, ὁ vojak, ki dobiva dvojno plačo (kot nagrado za svojo hrabrost).
διο-πετής
2 (Διός, πίπτω) od Zevsa, z neba padel; τὸ διοπετές podoba efeške Artemide (ki je padla z neba).
δι-πλόος
3, skrč. διπλοῦς, ἡ, οῦν, ion. διπλέη, comp. NT διπλότερος dvakrat hujši [Et. lat. duplus, od kor. pel "falten", nem. zwiefaltig; διπλάσιος iz διπλάτιος] 1. a) dvogub, dvojnat, dvojen; διπλῆν παίω še enkrat (drugikrat) udarim, χλαῖνα obleka, ki se da dvakrat ogrniti; b) medsebojen, od obeh strani, διπλῇ χειρί drug od roke drugega; pl. dva, oba. 2. dvoumen, lokav, prekanjen, zvijačen; subst. τὸ διπλοῦν dvojno, dvojina.