Iskani niz je bil najden v DRUGI VSEBINI:
álfaherpesvírus
podskupina herpesvirusov, ki vključuje virus herpesa simpleksa 1 in 2, virus varičela zoster, virus konjskega rinopnevmonitisa, opičji virus herpesa B in nekatere druge
Au antigén
tudi antigen Au, antigen Australia, imenovan tudi Au/SH (= Australia/Serumski Hepatitis) antigen: zast. površinski antigen virusa hepatitisa B v serumu bolnikov in zdravih vironoscev; → HBsAg
avksín
skupina snovi, ki pri rastlinah pospešujejo rast. Poglavitni avksin pri mnogih rastlinah je 3-indol-ocetna kislina, imenovana tudi avksin B in heteroavksin.
Bacíllus
sl. bacíl, rod po Gramu pozitivnih, aerobnih ali fakultativno anaerobnih, sporogenih, peritrihnih ali atrihnih paličastih bakterij. Nekatere vrste izdelujejo antibiotike. Tipska vrsta je B. subtílis. Najbolj patogena vrsta je B. ánthracis, ki povzroča vranični prisad (antraks) pri človeku in živalih. Vrsti B.álvei in B.lárvae sta patogeni za čebele oziroma njihove ličinke.
Bacterionéma
rod po Gramu pozitivnih, asporogenih in negibljivih, zelo pleomorfnih nitk in bacilov. Značilna je “oblika biča”, t.j. bacila, ki je na enem koncu pritrjen na filament. Edina vrsta je B. matruchótii, ki jo najdemo pri človeku v ustni votlini (leta 1983 razvrščena v rod Corynebacterium).
Bacteróides
rod po Gramu negativnih anaerobnih, asporogenih, atrihnih ali peritrihnih, heterotrofnih paličk, ki žive v črevesju človeka in živali ter v odplakah. Nekatere vrste so lahko patogene. Tipska vrsta je B. frágilis.
baktêrioklorofíl
barvilo pri anoksigenih fototrofnih bakterijah (BChl): Bchl a (pri nekaterih škrlatnih algah), BChl b (pri škrlatnih bakterijah, ki nimajo BChl a), BChl c (pri večini zelenih bakterij, skupaj s BChl a), BChl d (pri nekaterih zelenih bakterijah), BChl e (pri nekaterih zelenih bakterijah), BChl g (pri Heliobacterium chlorum)
Balantídium
balantidij; rod praživali iz skupine migetalkarjev s številnimi vrstami, ki jih najdemo v črevesu vretenčarjev in nevretenčarjev. B. coli je največji in edini ciliat, ki parazitira v črevesu človeka. Meri 30 – 150 μm v dolžino in 25 – 120 μm v širino. Najdemo ga tudi pri prašičih in opicah.