Iskani niz je bil najden v DRUGI VSEBINI:
citokróm
beljakovina s hemsko vezanim železom (hemoprotein), ki prenaša elektrone v oksidativni dihalni verigi
denitrifikácija
izraba nitratnega dušika v dihalni verigi nekaterih bakterij, pri čemer nastajata kot končna produkta N2O in N2
DNA
deoksiribonukleinska kislina; nosilka genetske informacije pri vseh organizmih, razen pri RNA virusih. Po strukturi je polimer. Njena osnovna enota je nukleotid, ki je sestavljen iz sladkorja deoksiriboze, dušikove baze (adenin, citozin, gvanin, timin) in fosfatne skupine. Ima strukturo dvojne vijačnice vzdolž katere potekata na zunanji strani ožji mali žleb in širši veliki žleb. Nahaja se v treh biološko aktivnih strukturah A, B in Z, najpogostejša je B. Obliki A in B sta desno sučni, medtem ko je oblika Z levosučna.
dvójna vijáčnica
dve antiparalelno potekajoči verigi DNA ali RNA, povezani z vodikovimi vezmi med zaporednimi komplementarnimi nukleotidnimi bazami in zaviti v desnosučno spiralo; dvojna vijačnica RNA ima podobno strukturo kot dvojna vijačnica DNA, najdemo jo pri nekaterih virusih RNA;
héterodúpleks
dvoverižna molekula nukleinske kisline, pri kateri ima vsaka od verig različen izvor. Verigi sta lahko popolnoma ali delno komplementarni;
hídrotermálni vrélec
termalna tekočina iz razpok na globokomorskem dnu, ki v morsko okolje prinaša reducirane oblike hranil kot so vodik, metan, vodotopno železo i.p. To stimulira rast številnih prokariontskih vrst, ki predstavljajo primarno organsko snov, ta pa v nadaljevanju vzdržuje v prehranski verigi tudi evkariontske organizme.
lásnica
(angl. hairpin) sekundarna struktura v enoverižni DNA ali RNA, ki nastane zaradi komplementarnega parjenja nukleotidov v isti verigi nukleinske kisline in se oblikuje kot lasnica
palindrómsko zaporédje
zaporedje nukleotidov v nukleinski kislini, ki so v istem vrstnem redu nanizani v osnovni in komplementarni verigi DNA
respirácija
dihanje. Energetski metabolizem, pri katerem poteka oksidacija energetskega substrata (donorja elektronov) z zunanjim končnim prevzemnikom elektronov. Tok elektronov po prenašalcih v dihalni verigi od substrata do končnega prevzemnika vzpostavlja elektrokemijski potencial, ki se izrablja za sintezo ATP. Udeležba zunanjega prevzemnika elektronov omogoča nato oksidacijo substrata in znatno večji izkoristek energije v primerjavi s fermentativno presnovo enakega substrata. Končni prevzemnik elektronov je v aerobnih razmerah kisik, v odsotnosti ali ob znižanem tlaku kisika pa so prevzemniki elektronov druge anorganske snovi, npr, nitrat, sulfat, CO2, feri ion in tudi organske snovi, npr. fumarat; → tudi sulfatna respiracija.
skléroglukán
nevtralen polisaharid iz beta 1,3 vezanih D glikozidnih enot, na vsako tretjo sladkorno molekulo v glavni verigi je ena D glikozidna enota vezana z beta 1,6 vezjo. Izdelujejo ga številne fitopatogene glive, npr. Sclerótium rólfsii in Schysophyllum commúne. Uporaben je v industriji (pridobivanje nafte) in v medicini (antitumorska aktivnost)