Iskani niz je bil najden v DRUGI VSEBINI:
martinčkati se
Martinčkanje je nastavljanje se soncu, ne nujno le z namenom sončenja, gre predvsem za uživanje prostega časa v brezdelnem posedanju ali poležavanju na prostem ob lepem vremenu. Pojavnost martinčkanja v solariju še ni izpričana. Primerna mesta za martinčkanje so plaža (morska, jezerska, obrečna ali visokogorska ob smučišču, pa tudi kakšen balkon ali klopca in še kaj...). Etimološko sloni na motivaciji hladnokrvnih plazilcev, ki nabirajo energijo za nove podvige obenem pa premlevajo pretekle dogodke ali enostavno uživajo v strogi sedanjosti, ob čemer se pojem bliža reku carpe diem.
Medkulturne komunikacijske kompetence
Socialno vedenje, ki je s perspektive opazovalcev zaznano kot sorazmerno primerno in učinkovito v danem kulturnem kontekstu. Slednji se nanaša na ustaljena, a tudi razvijajoča se medgeneracijska stališča, vrednote, prepričanja, običaje in navade ter vedenjske vzorce, v katere so ljudje rojeni, a jih s svojimi tekočimi dejanji obenem strukturalno ustvarjajo in vzdržujejo. Najpogostejši skupni označevalci kulture so narodnost, etničnost, rasa, pleme, vera in območje. Ko interakcija poteka med ljudmi iz različnih kultur, lahko sklepamo, da vključuje medkulturne komunikacijske kompetence.
mikástiti
1. (močno) tepsti, pretepati
2. tresti, stresati, premikati
3. mučiti, zlasti duševno
mímogredé
1. izraža, da kdo kaj opravi medtem, ko kam gre, ne da bi bil to glavni namen poti
2. izraža, da se dejanje zgodi v kratkem času
3. izraža, da se kaj posebej ne poudarja
naenkrat
(prislov) nenadoma, nagloma, nanagloma; hkrati, sočasno, obenem, sproti, istočasno
Narativni pristopi v socialnem delu
Družbene vede so v devetdesetih letih prejšnjega stoletja doživele narativni (biografski, subjektivni, kulturni) preobrat, s katerim so osebni in socialni pomeni dobili vidnejše mesto. Zanimanje za pripovedi se je iz polja književnosti in literarne teorije najprej preselilo na področja psihologije, sociologije, zgodovine, antropologije, etnologije, in od tam na področja nekaterih strok. Vsaka izmed znanstvenih vej in poklicev se po svoje loteva pripovednosti in razvija svoje predstave o tem, kaj je zgodba in kako naj bi jo proučevali. V zadnjem desetletju so vse bolj pogosta tudi raziskovanja in tematiziranja pripovedi (jezika, komunikacije) v socialnem delu. Pripoved v socialnem delu je dostopna v vseh pojavnih oblikah komunikacije v socialnem delu: pri neposrednem delu z ljudmi, zapisovanju in poročanju ter v raziskovanju. Narativni pristopi v socialnem delu z uporabo narativnih konceptov, teorij in metod, ustne in pisne prakse v socialnem delu preučujejo kot dejanja pripovedovanja ...