αἰτιᾰ́ομαι
(αἰτία)
G.:
praes. ep. 3. os. pl.
αἰτιόωνται = αἰτιῶνται
||
praes. ep. opt.
αἰτιόῳο, αἰτιόῳτο
||
praes. ep. inf.
αἰτιάασθαι
||
impf. ep.
ᾐτιάασθε, ᾐτιόωντο
||
fut.
αἰτιάσομαι
||
ion. fut.
αἰτιήσομαι
||
aor.
ᾐτιασάμην
||
ion. aor.
ᾐτιησάμην
||
pf.
ᾐτίαμαι
||
ion. pf.
ᾐτίημαι
||
aor. pass.
ᾐτιάθην
||
adi. verb.
αἰτιᾱτέον