dvóje nepromj. broj v. i dvoj
1. (uz imenice množine) dvoje: dvoje ust, vilic, vrat, oči
2. dva dvije, dve, dva: dvoje prijateljev dva prijatelja; dvoje oken dva prozora; dvoje vprašanj dva pitanja
3. zbirni broj dvoje: imela sta dvoje otrok, dečka in deklico imali su dvoje djece, dječaka i djevojku
4. pril. dvoje: na dvoje presekati nadvoje presjeći (-seći); živeti v dvoje živjeti (-ve-) udvoje; na dvoje sta si ono dvoje su se razišli, zavadili; sod je na dvoje bure se rasulo
Dostopnost
Dostopnost