κᾰ́ρα, τό, ion. ep. κάρη [Et. lat. cere-brum (iz ceras-ro-m), nem. Hirn, gršk. καράρα iz καρασ-ρα, καρ iz καρς. – Obl. gen. καρήατος, κάρητος, κρᾱτός, κρᾱ́ατος; dat. καρήατι, κάρητι, κρᾱ́ατι, κρᾱτί, κάρᾳ; acc. κάρα, κάρη, κρᾶτα, κάρ; pl. nom. καρήατα; gen. κρᾱ́των; dat. κρασί, κράτεσφι; acc. κρᾱ́ατα]. ep. vzpor. obl. κᾱ́ρηνον, τό 1. glava, obraz. 2. glavica, vrh, sleme, πολίων κάρηνα gradovi, ἐπὶ κρατὸς λιμένος na koncu pristanišča.