λούω [Et. iz λόϜω, lat. lavare (iz lovare), lutor, lustrum, nem. Lauge. – Obl. fut. λούσω, aor. ἔλουσα, pass. pf. λέλουμαι, aor. ἐλούθην; praes. λοῦμεν, λοῦτε, λοῦσιν, impf. ἐλοῦμεν, pass. λοῦμαι, λοῦται, λοῦνται, λοῦσθαι, λούμενος; ep. λόω, λοέω, impf. λόε, λόεον, fut. λοέσσομαι, aor. λοέσσαι, λοέσσας, λοέσσατο, λοεσσάμενος, NT pf. λέλουσμαι] 1. act. umivam, kopljem, λουτρόν pripravljam komu kopel; τινὰ ἁγνὸν λουτρόν umijem koga v sveti vodi. 2. med. umivam se, kopljem se θερμῷ, ἔν τινι, τινός, ἀπό τινος v čem, iz česa.