νεωτερίζω (νεώνερος) 1. act. novotarim, povzročam izpremembe (novotarije, nemir, upor), upiram se, εἰς ἀσθένειαν povzročujem nove bolezni; τὴν πολιτείαν izpreminjam ustavo, εἴς τινα, lotevam se koga, strogo nastopam proti komu. 2. pass. νεωτερίζεταί τι κατά τινα izpremembe nastajajo v čem.