pleno [plena] adj. poln [polna], popoln [popolna] 
  ○ plenos poderes polna moč 
de pleno direito polnopraven [polnopravna] 
  ○ sou membro de pleno direito sem polnopraven član 
em pleno na sredi, na višku, točno 
  ○ em pleno centro de cidade v strogem centru mesta 
  ○ estar em plena forma biti na višku forme / v polni formi  



Vir: Portugalsko-slovenski slovar - Radovan Zupanc

Komentiraj slovarski sestavek