bẹ̑lež m. 1) das Bleichen, die Bleiche, Cig., Jan.; — 2) der Bleichplatz, Cig., Jan., C.; — 3) die weiße Tünche, die Kalkmilch, Cig., Jan., C., Erj. (Min.); — 4) bẹlèž, die zu bleichende Leinwand: nesi belèž na bẹ̑lež, Cig. 



Vir: Slovensko-nemški slovar - Maks Pleteršnik

Komentiraj slovarski sestavek