zasẹ̑ka f. 1) der Einschnitt, Jan.; — die Lache (im Forstwesen), Cig.; — 2) eine Reihe von gefällten Bäumen, der Verhau, Cig., Jan., Cig. (T.), Burg. (Rok.); — die Besitzgrenze im Walde, Ig (Dol.); — ein aufgeworfener Erdzaun, C.; lovska z., die an der Grenze aufgeackerte Wildbahn, Cig.; — das Gehege, Meg., C.; — 3) verhackter Speck, Mur., Cig., C., Mik.; tudi: zásẹka, Gor., Št.